In het verleden hoorde ik nog wel eens dat ik zo langzaam ging in de opleiding van jonge paarden. Ze zouden al lang uitgebracht kunnen worden als ik nog steeds vond van niet. Behalve dan dat het meedoen aan een concours voor een jong paard goed is om andere redenen.
Ik trok me hier niet zo veel van aan want voor mijn eigen paard was wedstrijden nooit een doel op zich. En uiteindelijk liep ze eerder, en succesvol, dan vele snelle anderen in hogere klassen.
Ook trainde ik jonge paarden voor anderen.
Deze paarden werden ook in alle rust en “met alle tijd van de wereld” opgeleid tot een basis dressuurpaard dat taktmatig, losgelaten met aanleuning beweegt in de drie basis gangen. Met zo een paard kan je ontspannen op concours, het bos in of langs een weg.
De doelstelling van de basis opleiding kan op verschillende manieren worden samengevat: “calm straight foreward”, of “horizontale balans” en er zijn er vast nog meer. Het gaat er om dat de eerste 3 stappen van het scala der Ausbildung: takt, losgelatenheid en aanleuning voor elkaar zijn.
Hoe dan
De takt van de gang ontwikkel je door voorwaarts rijden waarbij je het paard zo min mogelijk hindert. Het paard mag hierbij zeker niet in een frame worden gedwongen. Deze ontspannen inspanning bevordert ook de losgelatenheid en verstrekt het vertrouwen van het paard in de ruiter, en in zijn eigen kracht en balans.
Een goede aanleuning kan je pas krijgen wanneer je paard in een goede takt, ontspannen en met voorwaartse drang naar je hand toe wil. Het paard zoek de hand, het contact, dus zelf op. Dit kan je niet afdwingen door je hand. Met een terugwerkende hand bereikt je het tegenovergestelde: je paard raakt gespannen en gaan je hand ontwijken. En gaat zeker niet “leunen” op een hand die terugwerkt en tegenwerkt. De aanleuning ontstaat vanzelf als je paard taktmatig ontspannen voorwaarts is en jij de voorwaartse drang op een goede manier weet op te vangen.
Als de basis niet voor elkaar is wordt elke oefening die meer buiging en verzameling van het paard vraagt dan correct bewegen op rechte lijnen, zeer moeilijk, zo niet onmogelijk.
Veel mensen kampen met trainingsproblemen omdat de basis ontbreekt. Het is ook niet heel erg eenvoudig deze voor elkaar te krijgen. Daarbij kost het gewoon tijd, en voor veel ruiters is het niet direct duidelijk wanneer de basis genoeg bevestigd is om met moeilijkere oefeningen te starten. Ga je te snel naar moeilijkere (buig en verzamel) oefeningen dan ontstaan er problemen niet vanwege ontbreken van vaardigheden om deze oefeningen te doen maar omdat de basis niet voldoende aanwezig is om deze moeilijkere oefeningen te ondersteunen.
Er is dus een hele goede reden om dagelijks en gedurende de hele opleiding van het dressuurpaard te werken aan het bevestigen van de basis.
Afbeelding: Een van de eerte keren op Gallio van Lisanne Thomas.
